به گزارش مشرق، امیر سرتیپ کیومرث حیدری از سال 60 وارد نیروهای نظامی شد و از سال 62 حضور در جنگ هشت ساله را تجربه کرد. کارش را از فرماندهی دسته، گروهان، گردان و... آغاز کرد و مدتی هم فرماندهی قرارگاه جنوب را بر عهده داشت. سپس به ایفای وظیفه در معاونت عملیات نیروی زمینی و معاونت هماهنگ‌کننده نیروی زمینی پرداخت و اکنون جانشینی فرمانده نیروی زمینی ارتش را برعهده دارد.

امیر سرتیپ کیومرث حیدری متولد 1343 در استان کرمانشاه است و به عنوان 1بسیجی در سال 1361 وارد عرصه دفاع مقدس نیز شد و از کرمانشاه به استان کردستان نیز منتقل شد و درگیری مستقیم با منافقین نیز به عنوان اولین فعالیت فرمانده جدید نیروی زمینی ارتش در جبهه کردستان بود.

سوابق امیر سرتیپ کیومرث حیدری
فرمانده سابق قرارگاه جنوب در سال 1377به عنوان فرمانده قرارگاه جنوب ارتش منصوب شد و تا سال 84 در این منطقه خدمت کرد. بعد از ماموریت در جنوب کشور به‌عنوان معاون عملیات نیروی زمینی ارتش فعالیت خود را آغاز کرد و بعد از گذشت مدتی به عنوان معاون هماهنگ‌کننده منصوب شد و از سال 86 تاکنون در سمت جانشین فرمانده نیروی زمینی ارتش به خدمت مشغول بود و امروز به عنوان فرمانده جدید نیروی زمینی ارتش از یاد می‌شود.

وی از سال 63 وارد ارتش شد و در لشکر 81 به عنوان عضوی از رسته پیاده خدمت کرد و بعد از آن در گردان 119به عنوان جانشین فرمانده گردان و سپس بعنوان فرمانده گردان منصوب و در اکثر عملیات‌ها شرکت داشت. به گفته امیر کیومرث حیدری وی بعد از اتمام جنگ تحمیلی در سال 67 وارد سازمان حفاظت اطلاعات شده و حدود 10سال در آنجا فعالیت داشت تا اینکه به عنوان فرمانده حفاظت و اطلاعات جنوب منصوب که مهمترین ماموریت وی درگیری جدی و مستمر با گروهک‌‌های ضد انقلاب به خصوص گروهک منافقین بود.

تفاوت نیروهای مسلح جمهوری اسلامی ایران با سایر نیروهای مسلح دنیا از زبان امیر کیومرث حیدری
نیروهای مسلح ما و ارتش ما با نیروهای مسلح همه دنیا و ارتش‌های دنیا وجه متمایز دارند.
نخستین تمایز ما در مشروعیت است. تمامی ارتش‌ها و نیروهای مسلح مشروعیت خود را از نظام سیاسی خود می‌گیرند که نظام سیاسی آنها نهایتا شاید مشروعیت سیاسی داشته باشد؛ ولی ارتش جمهوری اسلامی و نیروهای مسلح جمهوری اسلامی به واسطه اینکه فرماندهی معظم کل قوا ولی فقیه است و نایب آقا امام زمان است دو گونه مشروعیت دارد؛ هم مشروعیت مردمی دارد و هم مشروعیت الهی دارد.

تمایز دیگر تفاوت در ماموریت است. همه نیروهای مسلح دنیا شاید ماموریتی بیشتر از حفظ حدود و ثغور خودشان نداشته باشند، ولی ماموریت نیروهای مسلح جمهور اسلامی ایران اعتلای کلمه توحید است. اعتلای کلمه توحیدی به معنای دفاع از اسلام ناب محمدی است.

تفاوت بعدی در سلسله مراتب فرماندهی است. ارتش و نیروهای مسلح ما سلسله مراتبشان به ولی امر مسلمین ختم می‌شود که هم مشروعیت الهی دارد و هم مردمی؛ حال آنکه همه ارتش‌های دنیا سلسله مراتبشان به رئیس‌ دولت که منتخب مردم است ختم می‌شود.

با بودن این سه مولفه است که ما خودمان را یک ارتشی معمولی تلقی نمی‌کنیم؛ بلکه با بودن ولی امر مسلمین به عنوان فرمانده معظم کل قوا ما خودمان را جنود الهی حساب می‌کنیم و اعتقاد داریم که در رکاب فرماندهی کل قوا کوشش ما جهاد در راه خداست، کشته‌ شدن ما شهادت در راه خداست و این است که به ما روحیه می‌دهد و این است که به ما توان ماندن داده است. اگر واقعا این وجوه تمایز را از ارتش ما کنار بزنند ما هیچ فرقی با ارتش‌های دیگر دنیا نمی‌کنیم.

با وجود این مولفه‌ها و وجود مقام معظم رهبری ما احساس می‌کنیم در رکاب آقا امام زمان هستیم چرا که اعتقاد داریم همانطور که امام بزرگوار ما فرمودند ولایت فقیه امتداد خط انبیاء است. مگر انبیاء و اولیاء، مگر امامان ما مگر امام علی(ع) ارتش نداشت؟ مگر امام حسین ارتش نداشت؟ خود رسول گرامی اسلام ارتش نداشت؟ خوب وقتی که ولایت فقیه در امتداد حرکت انبیاء است پس ارتش ما هم در امتداد همان ارتشی است که رسول گرامی اسلام بوجود آورده‌اند. پس بنابراین ما سربازان رسول گرامی اسلام هستیم. والسلام.